BLOTS

David: "I must love you for the rest of my life the hell I don't care if that's wrong or right" Nail22: what the fuck's wrong with you? David: got an idea? Nail22: Yes.. David: Then why still ask? Nail22: alam mo naman diba, kapag di mo siya kausap o kasama, malamang sa malamang kasama niya boyfriend niya.. David: alam ko Nail22: and you settled on that, sabi mo ok lang sayo pero bakit nagkakaganyan ka, you're making me feel so pissed off David : my fault? Nail22: hell yeah! David: Im sick Nail22: morning sickness? David: kinda.. Nail22: sick of waking up in the morning... the fuck! kaya ba halos 3 days ka nang di natutulog? David: Dahil sa work.. Nail22: shut the fuck, night off mo kagabi pero di ka pa din natulog.. David: I cant sleep Nail22: afraid of bad dreams yet you're facing your dreadest nightmare all along.. David: loving her... its so...

Minsan kailangan matuto na lang tayo mag-settle sa kung anong ibinibigay ng sitwasyon. Wag na natin sundin yung sinabi sa logo ng Pepsi na "ask for more". Iniligtas ako ng shades ko, malamang, di lang ako sigurado. Nagawa ko siyang titigan habang magkasabay kami sa jeep pauwi, este, pauwi sa bahay nila, dumaan lang ako para kunin yung ilang books. Habang pinagmamasdan ko siya parang di ko maalis sa sarili ko na magtanong, halos isang dekada na pero nandiyan pa din siya o nandiyan na ba talaga? Nakakatawang isipin, sabi nila puppy love lang daw yung naramdaman ko, pero siguro pagkalipas ng sampung taon, yung puppy na yun adult dog na, hehehe! Ewan ko ba.. Habang kasama ko siya di ko maisip kung bakit nandito pa din ako-gumagawa ng paraan para di siya tuluyang mawala at tuluyang maging part ng past, yun bang kapag narinig ko yung name niya e ang papasok agad sa isip ko e yung salitang “memory”. Ayaw ko nun. Gusto ko part pa din siya ng present ko…at malamang kagaguhan la...

David: Sorry to disappoint you Nail22, but this time I won't allow you to blog about what happened today... Nail22: Talaga? O sige, pero ganun pala un, mauumay ka pala kapag kinain mo nang mag-isa yung isang box ng brownies. David: Pero alam mo, tama yung desisyon natin kanina na wag tumuloy Nail22: Yeah right...

Nagulat ako nung nakita ko yung laman ng ATM ko kanina. Nakuha ko na yung 13 th month pay ko kaya di ko inaasahan na ganun ang makukuha ko. Siya agad yung pumasok sa isip ko, tinext ko agad siya… “Wow! Dinner tayo, treat ko…” “Di ako pwede, sorry…” Wasted. Frustrated. Turned down. Rejected. Ilang sandali ko din tinitigan yung malulutong na paper bills na galing sa machine, iniisip ko kung anong gagawin. Naiinis ako. May panggastos ako, pero di ko pa rin magawa yung gusto ko. Naisip ko tuloy, sana pera-pera na lang ang lahat, sana kahit kaligayahan pwedeng bilhin ng pera…back to reality. Pumunta ako sa mall, bumili ako ng libro, isang Sidney Sheldon, isang Stephen King at ang pinakagusto ko, isang Robert “Bob” Fulghum book. Lahat hardbound, wala akong pakialam kahit mahal. From bookstore I went to American Blvd , sa Pilipinas pa din yun, store yun ng damit, you know. Bumili ako ng shirt, shit, naisasanla ba yung mga damit dun...

Nagulat ako nung nakita ko yung laman ng ATM ko kanina. Nakuha ko na yung 13 th month pay ko kaya di ko inaasahan na ganun ang makukuha ko. Siya agad yung pumasok sa isip ko, tinext ko agad siya… “Wow! Dinner tayo, treat ko…” “Di ako pwede, sorry…” Wasted. Frustrated. Turned down. Rejected. Ilang sandali ko din tinitigan yung malulutong na paper bills na galing sa machine, iniisip ko kung anong gagawin. Naiinis ako. May panggastos ako, pero di ko pa rin magawa yung gusto ko. Naisip ko tuloy, sana pera-pera na lang ang lahat, sana kahit kaligayahan pwedeng bilhin ng pera…back to reality. Pumunta ako sa mall, bumili ako ng libro, isang Sidney Sheldon, isang Stephen King at ang pinakagusto ko, isang Robert “Bob” Fulghum book. Lahat hardbound, wala akong pakialam kahit mahal. From bookstore I went to American Blvd , sa Pilipinas pa din yun, store yun ng damit, you know. Bumili ako ng shirt, shit, naisasanla ba yung mga damit dun...

Di ko alam kung ano nang nangyayari, nabibigla ako sa mga bagay bagay na dumadating, bigla na lang siyang nanahimik, di namansin at di man lang ako nabati ng Merry Christmas. Noong isang gabi lang ang lapit lapit niya sakin, I had her in my arms but now it seems she's someone my freaking heart wont ever reach. Di ko na alam kung anong nangyayari at ano pa ang mangyayari sa mga susunod na araw pero ito lang ang alam ko: maraming beses ko na siyang sinubukang kalimutan pero sa bandang huli, siya pa rin ang hinahanap ko. Malamang mamayang gabi di na naman ako makakatulog dahil sa pagiisip sa kanya, kung bakit nananahimik siya ngayon... bakit bigla bigla na namang nagbago... magiisip na naman ako at malamang lolokohin ang sarili na ayos lang ang lahat, na walang dapat ipagalala, na praning lang ako. Mamayang gabi, babangungutin na naman ako... habang gising. Bukas--bukas magbabago ang lahat, sigurado ako dahil ngayong gabi nalaman ko na sa sarili ko kung ano talaga ang gusto ko, ...

I wish to seize every moment you’re locked in my arms Knowing it’s only with you my heart will feel such warmth You know that I love you; I loved you from the start May times I let you go but perhaps you really bear a place in my heart Now that you’re with me, I’ll let you go no more I’ll surmount every hindrance just to have you the way I had you before Here, locked in my arms, watching you sleep like a child I vow to keep you safe for as long as you’re by myside Maybe you don’t love me; you didn’t love me at all But I’m decided to wait for your love till I finally hear you call A call reaching my soul in solitude from you heart Saying that we can now share a love that which, from us, will never part