Sleepless Constantly remain Broken Solely by pain Smothering By stupid lies Reluctant But paid the price Oblivious Of the days coming Unaware Of all the wasting Hopeless Conceded cowardly Surrendering All that’s left to see Dying With all the sorrow Closing The curtain of the show Epilogue Has finally come Death Got miseries gone
Takot ako sa daga pero higit diyan meron pa akong ibang kinatatakutan. Hindi; hindi yung halimaw kong prof sa Accounting, hindi rin yung babaeng nagpaiyak sakin (iyakan daw ba yung babae, siyempre nanay ko yun), takot ako sa kinabukasan. Takot akong makita ang hinaharap natin, tayo bilang mga Pilipino (naks makabayan). Napakagulo ng lipunan natin; pulitika, seguridad, pananalapi at halos lahat ng aspeto ng lipunan. Takot akong tumada at magkapamilya nang hindi si...ang asawa ko, oops mali! Ibig kong sabihin, takot akong tumada at magkapamilya sa napakagulo at walang kasiguraduhanng lugar na to na kung tawagin ay Pilipinas.Sayang, kung isasabuhay lang sana ng mga pulitiko yung sinumpaan nilang tungkuling bilang tagapaglingkod ng bayan, wala sanang mga bangayan na nangyayari, wala sanang mga raliyista na sumisigaw sa kalye, wala sanang mga black propaganda na lumalabas,wala sanang katiwalian, tahimik, payapa, maunlad at masaya sana ang lahat.Sayang, kung gagampanan lang sana ng lahat ng ...
“Nye nye nye nye nyeee,di naman masakeeet!”Malamang narining mo nay yang dialougue na yan dati, yun e kung isa ka sa mga bata na nakinabang sa Vitamin D na hatid ng sikat ng araw at nagsunog ng libu-libong calories sa pakikipaglaro ng ma-touch taya, tumbang preso, block 123, luksong tinik, langit-lupa, etc.Naalala ko, dati naglalabang kami ng teks, may isang bata na umapak sa pamato ko. sa pag-iisip kong malas sa laban yun, sinigawan ko yung batang yun pero sa halip na mag-sorry siya, inapakan pa niya ulit. naasar ako kaya binangasan ko siya. umatras yung bata at biglang nagsabi, “nye nye nye nye nyeee, di naman masakeet!” pagkasabi niya nun, bigla na siyang tumakbo palayo. kinatiyawan ako ng mga kaibigan ko, an ghina ko daw sumapak. ang totoo, bumilib ako dun sa batang yun kasi di siya umiyak nung sinapak ko siya at di man lang nasaktan pero nawala agad yung pagka-elibs ko nung nakuwi na ako. Pag-uwi ko kasi ginulpi ako ng nanay ko. Ang sabi niya(pasigaw), pumunta daw yung kumara niya...
Comments